Kanıksıyoruz… Kanıksadıkça kendi benliğimizi yitirip, toplum yaşamından uzaklaşıyoruz. Düşünmüyoruz… Bize sunulan eğlence dünyasının birer nesnesi haline gelip, olan bitene ses çıkarmıyoruz. İrademiz elimizden alındığı oranda uluslararası tekeller zenginleşiyor. Susuyoruz ve korkuyoruz… Üzülmek, ağıt yakmak Filistinli bebeklerin kanları üzerlerine sıçrayan först leydi’lere düşmez. Görüyoruz ve susuyoruz. Sokaklarda kefenli bebek ölülerini görüyoruz ve yolumuza devam ediyoruz.
Bize biçtikleri kültürel ortam, parayla satın alınmış, soysuzlaştırılmıştır.
Her gün tv’nin soğuk camında çocuk ölüleri görüyoruz. Şükrediyoruz bir taraftan “bizim çocuklarımız öldürülmüyor” diye.
Siz tam şükrederken, tam kanıksarken biz sokağa çıkıyoruz. Kefenli bebek ölülerini aranıza, siz işe giderken, alışverişten dönerken, sevgilinizle buluşmaya giderken, otobüs beklerken, vitrinlere bakarken çıkarıyoruz. Kiminiz yüz çeviriyor kiminiz anlamaya çalışıyorsunuz yanınızdan gelip geçeni.
Sanatın iradesini her türlü elit zırvalıktan çıkartıp, aranızda dolaşıyoruz. Biz sizi görüyoruz, Filistin’de ölmüş bedenler de bizimle beraber ve onlar da sizi görüyor. Peki siz bizi görüyor musunuz?
Fotoğraflar: Nazım Serhat Fırat
Müzik: Souad Massi
Oynayanlar: Müge Saut, Halil Ersan, Ulaş Kotan, Selen Şeşen, Burçak Baytar, Ezgi Toparlar, Serdar Yavuz, Mahmut Fikirsindi, Serap Yüksel